"Μαμ μαμ"

Δεν θα μπορούσα να γίνω ποτέ ψυχολόγος. Μπαίνουν πολλά κουτάκια. Γι' αυτο επέλεξα να γίνω μάγειρας. Η μαγειρική από την άλλη σου αφήνει έναν κόσμο να εξερευνήσεις ελεύθερα. Όλοι μαζί στο τραπέζι, πάνω από μια τιτανομέγιστη μακαρονάδα με κιμά μπορούν να εξομολογηθούν σχεδόν τα πάντα. Ίσως τελικά η μαγειρική είναι η νόστιμη πλευρά της ψυχολογίας. Ποιος ξέρει;

"Τετάρτη"

Βροχή 

φίλησε τα δάκρυα μου 

και φύγε μαζί τους

μακριά

μακριά στ' αστέρια

"Ένας πλανήτης γεμάτος... τι;"

Μας λένε "Μεγαλωσε", "Φέρσου σαν ενήλικας", "Είναι ανεπίτρεπτο να μην το ξέρεις αυτό", "Ακόμα; Άντε πότε θα προλάβεις;", "Γιατί κάνεις έτσι;", "Δεν ντρέπεσαι;".
Ποιός όρισε αυτούς τους κανόνες που τους κάναμε και νόμους επιβίωσης;
Ένα καλούπι συμπεριφοράς και δράσης στην ανθρώπινη κοινωνία φτιαγμένο για όλους και σχεδόν σωστό.
Κατακριτέος αυτός που κάνει λάθη, αυτός που δεν τα καταφέρνει με την πρώτη, αυτός που δεν πληροί τις λειτουργίες που αναγράφονται στο βιβλιαράκι οδηγιών μόλις βγει από το κουτί του και είναι έτοιμος για χρήση. Τι κρίμα που δεν υπάρχει εγγύηση για επιστροφή. 
Φέρομαι σαν παιδί. 
Έχω την ανάγκη να παίζω, να είμαι ανάγωγος, να λέω μαλακίες, να κάνω απρεπείς και ανώριμες ερωτήσεις. 
Έχω την ανάγκη φέρομαι όπως νιώθω την ώρα που το νιώθω χωρίς να καταπατώ τα συναισθήματα μου. 
Να γελάω όταν είμαι χαρούμενος, να κλαίω όταν είμαι λυπημένος, να μαλώνω και να σπάζομαι όταν θυμώνω, να κρατάω μούτρα όταν πεισμώνω. 
Να ερωτεύομαι και να αγαπώ όταν η καρδιά μου είναι έτοιμη να ανατιναχτεί και το μυαλό μου να κλατάρει. 

Θέλω να ζω αληθινά με όλο μου το ανθρώπινο είναι.

"Η λάμψη της αστραπής πίσω απ΄το βουνό", Τσαρλς Μπουκόφσκι

Το προφανές θα μας σκοτώσει.
Το προφανές μας σκοτώνει.
Η τύχη μας εξαντλήθηκε.
Όπως πάντα ανασυντασσόμαστε και περιμένουμε.
Δεν έχουμε ξεχάσει πώς να παλεύουμε αλλά η πολύχρονη μάχη μας έχει κουράσει.
Το προφανές θα μας σκοτώσει, μας έχει καταβροχθίσει κιόλας το προφανές.
 Εμείς το επιτρέψαμε. Καλά να πάθουμε.
Ένα χέρι κινείται στον ουρανό.
Μια εμπορική αμαξοστοιχία περνάει μες την νύχτα.
Οι φράχτες είναι ξεχαρβαλωμένοι.
Η καρδιά μένει μονάχη.
Το προφανές θα μας σκοτώσει.
Περιμένουμε, στερημένοι από όνειρα.