Λέμε πως η ζωή δεν είναι δίκαιη. Λέμε πως κάποιοι είναι πιο τυχεροί από τους άλλους, πιο τυχεροί από εμάς. Πως δεν αξίζει σε κάποιους η ευημερία που τους παραχωρήθηκε. Γιατί εγώ να είμαι έτσι και ο άλλος να είναι καλύτερα από εμένα; Γιατί η ζωή είναι τόσο άδικη; Γιατί η ζωή δεν τιμωρεί; Γιατί δεν εκδικείται; Γιατί δίνεται άφεση; Ποιος μας έχρισε ζωή; Ποιος μας μεταμόρφωσε σε κάρμα, μοίρα, ό,τι είναι τέλος παντων αυτό που κανονίζει την προσωπική μας ταινία; Πριν δώσεις στον εαυτό σου δικαιώματα πρόσεξε μήπως σπάσει η ζυγαριά σου, δεν έχει σημασία ποια πλευρά. Οι πιθανότητες είναι άγνωστες. Και εννοείται πως εσύ θα τη σκηνοθετούσες αλλιώς, ίσως καλύτερα. Ίσως και βέβαια καλύτερα.
Δέξου ότι μένεις θεατής, πληρώνεις εισητήριο, αφήνεις την αίθουσα βρώμικη φεύγοντας. Και να πεις ότι έκλεισες και το κινητό σου. Σσσσς, τελειώνει.
