"Κλέφτικο"

Είδα τις καλύτερες γενιές του μυαλού μου

διαλυμένες απ' τη φαιδρότερη Λογική

υστερικές, γυμνές και χρεωμένες

να σέρνονται σε βαλκάνιους δρόμους την αυγή

γυρεύοντας

τρόπους για να πληρωθεί μια αναγκαία δόση,

ρεμπέτες-άγγελοι που τσάκισαν τη ράχη τους

μεταφέροντας πίτσες,

φιλέτα ροφού σβησμένα σε σαμιώτικο,

έπιπλα "κάν' το μόνος σου" και είδη υγιεινής,

που φτωχοί στήθηκαν καπνίζοντας μπροστά από

υπερφυσικές οθόνες

μ' έναν τρόμο παράλυτο για τα βιογραφικά τους,

που βρήκαν την κόμισσα Seroxat να σέρνεται

ξημερώματα στην Ηπείρου

συντροφιά με τον βαρόνο Tavor και τη μακρινή

εξαδέλφη του

αναιμική δεσποινίδα του ιδιωτικού παροράματος

Xanax,

[...]

που προδόθηκαν από αγνά λαϊκά φουστανάκια,

στιχατζήδες της εργατιάς, μεσούλες γυμνές

έντεχνων γλυκών του κουταλιού με το δίσκο,

μεσάζοντες, λογοκριτές, λαμέ βραδιές για

νεολαίες ποιμενικές, νοικοκυριά, εξοχικά,

κλέφτικα, ενοχικά, εύγλωττα

γιλεκάκια, Πρέβεζες, χρεολύσια, λάμιες,

εικονοστάσια, φτηνό Johnny Red της

Καλλιθέας για αυτοτύφλωση, free press,

πρωτοχρονιές σε γέφυρες γοτθικές,

κατσαδιασμένοι απ' την αφή κι αμπαρωμένοι σ'

αγκαλιές δίχως χέρια

που φόρεσαν γραβάτες φανταχτερές μες στα

δικά τους αμοργιανά καλοκαίρια

και κρεμάστηκαν απ' αυτές και κανένας δεν

νοιάστηκε,

που πολέμησαν το ποσοστιαίο κτήνος,

το κτήνος της αδήλωτης καταστολής

το κτήνος των ποδοπατημένων ψιθύρων

κι απέμειναν τρελοί στην άκρη του δρόμου

ψελλίζοντας μιαν απτάλικη, στερητική προσευχή,

με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της Ζωής

ξεβρασμένη από τα ίδια τους τα κορμιά,

τροφή καλή

για δέκα εκατομμύρια Πιόνια. 

Υπάρχει ένα μαύρο πουλί έξω, σκαρφαλωμένο στο παράθυρο μου. Τον ακούω που με καλεί. Τον ακούω να τραγουδάει. Με καίει με τα χρυσά του μάτια, σαν να είμαι κάρβουνα. Βλέπει όλες τις αμαρτίες μου. Διαβάζει την ψυχή μου.

Μια μέρα, εκείνο το πουλί μου μίλησε. Έλα μαζί μου, πέτα με τα μαύρα. Θα σε ελευθερώσουμε από την ανθρώπινη φυλακή. Έλα μαζί μου, ανέβα στα φτερά μου. Θα αγγίξεις το χέρι του Θεού. Και Εκείνος θα σε κάνει βασιλιά. Θα σε κάνει βασιλιά.

Σε μια κουβέρτα υφασμένη από σκιές, πετάξαμε στον ουρανό. Πάνω σε μαύρο φτερούγισμα, αυτοί οι άγγελοι μετέτρεψαν τα φτερά μου σε κερί. Ένιωσα σαν τον Ιούδα, αρνούμενος τη χάρη.

Αυτή τη μέρα που μου είπε ψέματα.

 

"Χρυσό Ρίγος"

Μισείς τον ήλιο αλλά η βροχή είναι ωραία. Λατρεύεις το χιόνι μα φοβάσαι τον πάγο.
Είσαι ντυμένο με λάσπη, επικίνδυνο να καταδυθείς.
Θέλω τον χρυσό σου αλλά θέλεις τη ζωή μου.
Άγριο ποτάμι έκλεψες τα μάτια μου, ποτέ δεν μου τα έδωσες πίσω.
Προσπάθησες να με φιλήσεις και έστειλες ένα ρίγος
γύρω από τον λαιμό μου.
Υγρή χρυσή λάρνακα.
Πούλησες το μυαλό μου και προσπάθησες να με σκοτώσεις.
Η ψυχή σου είναι μαύρη
το αίμα σου είναι κρύο
το δέρμα σου είναι τραχύ.
Έχεις μια καρδιά χρυσάφι μα το πρόσωπό σου είναι τόσο σκοτεινό.
Πάνω στη σάρκα σου υγρά πλάσματα παντού.
Και αυτό το ρίγος.
Προσπάθησες να με πνίξεις,
μα δεν με ένοιαζε να κολυμπήσω.
Και προσπάθησες να με φας.
Μόνο ρίγος έβαλες στο δέρμα μου.
Προσπάθησες να με κρατήσεις με εκατομμύρια πτερύγια
και προσπάθησες να με θεραπεύσεις,
να πλύνεις τις αμαρτίες μου.
Και όλη η πλάτη μου ένα ρίγος.

Όλοι μας έχουμε προτιμήσεις. Κρίμα να χάνουμε τη μισή ομορφιά του κόσμου.

"Για τους ανθρώπους"

Το να παρακολουθείς σκουπίδια στην οθόνη είναι τόσο κοινό σήμερα που οι άνθρωποι έπαψαν να σκέφτονται το γεγονός ότι βλέπουν μόνο σκουπίδια.

"Gracias"

Όλοι είμαστε θνητοί. Μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι αλκοόλ.

 

"Όρια"

Προχωρα μέσα. Τα μυστικά τρελάθηκαν. Δες τον διάβολο σε εγώ. Απλά κοίτα με στα μάτια και πες είμαι λάθος. Θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είμαι πια ο διάβολος σου.

"Αν μπορείς"

-Άκου να σου πω, είπε ο χρόνος την απουσία. Σε βλέπω πάντα λυπημένη και στενοχωριέμαι. Αποφάσισα να σε λέω ανάμνηση. Και θα σε κάνω πιο όμορφη κι από την παρουσία.
-Δεν θέλω να με κάνεις πιο όμορφη. Πιο χαρούμενη, αν μπορείς.

"Με ροκ και νυχτερίδες"

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ξεχωριστοί μέσα στη μοναδικότητα μας. Ένας πανικός, μια ντίσκο, ένας φόβος, μια απέχθεια. Με ροκ και νυχτερίδες. Χαρακτήρες πολύ παράξενοι για να ζούμε και πολύ σπάνιοι για να πεθάνουμε.

"Balthassar"

Γιατί γύρισες; Δεν έχω τι άλλο να σε ρωτήσω.
Τι είδες σε 'μένα; Τι σου έλειψε;
Τι θέλησες από εμένα;
Ήλπιζα. Δικαιολογημένη, ψεύτικα από τη λαχτάρα μου.
Τη θέληση μου.
Μίσησα. Τύφλωνα την καρδιά μου.
Γιατί μου μίλησες; Μόνο αυτό πες μου.
Τι άλλαξα; Τι άλλαξες;
Τι αλλάξαμε;
Ένα βουβό κυνήγι με τον εαυτό μου.
Ζήτησες τον ύπνο μου
την χαρά μου
τη ζωή μου
την ηρεμία μου.
Και 'γω δεν διάβασα τα ψιλά σου γράμματα.
Βιάστηκα. Ανυπομονούσα. Δεν είχα κουράγιο.
Υπομονή.
Σου τα έδωσα. Και έτρεχα μετά να δανειστώ
των άλλων.
Ζητιάνος του εαυτού μου.
Παράσιτο του εγώ μου.
Γιατί έμεινες; Θέλω πολύ να μάθω.
Τι σου έκανα;
Τι σου χρωστούσα; Τι είχα να επιστρέψω;
Τι ξέχασα;
Τι ξέχασες;

Έφυγες και πάλι. Τι έκανα;
Που με έχασα; Που δεν με είδα; Που δεν με κατάλαβα;
Έμεινα. Έμενα. Θα έμενα.
Φεύγεις πάλι.
Χαιρετάς τον εαυτό μου.
Χλευάζεις την ελπίδα μου.
Έχεις ήδη πακετάρει αυτά που σου έδωσα.
Με κερνάς δυο δάκρυα
μισή αγάπη.
Ένα τίποτα, τόσο
όσο.
Αφήνεις μπουρμπουάρ μια συγνώμη.

Και θέλω να ξέρω. Όλοι θέλουν να ξέρουν.
Πως πρόκειται να τελειώσει.

"Πως θα τελειώσει"

Έπεσα εχθές.

Δεν κατάλαβα πως έγινε.

Έκανε κρύο στο μπάνιο

και μόλις είχα βάλει

τα κόκκινα

για πλύσιμο.

Βρωμάει στην αναμονή. Ο χρόνος έχει κολλήσει,

δεν σηκώνεται από την καρέκλα του.

Μισογρεκμισμένα τα θεμέλια.

Τα παράθυρα ήταν καλά,

οι πόρτες ήταν καλές,

οι κορνίζες δεν έσπασαν.

Δεν με πιστεύεις;

Απαρατήρητες φιγούρες,

τρεμοπαίζουν. Δεν βλέπεις τίποτα.

Ένα ροζ,

χοντρό,

άσχημο,

διαβολεμένο κουνέλι

σε παρατηρεί χαρούμενο. Χαμογελά

και βλέπει.

Σε κοιτάει και λέει αστεία

στη χελώνα που κάθεται δίπλα του.

Δύστροπη γριά ψιλομύτα.

Κλείσε επιτέλους το τηλέφωνο!

Ένας χρόνος

και δυο αιώνες.

Ρουφήχτηκαν όλα.

Νύχια μαύρα,

σκασμένα χείλη. Μάζα λιπόσαρκη.

Μόνο νερό. Τίποτ' άλλο.

Νερό.

Δώσε μου λίγο. Λίγο μόνο.

Ξημέρωσε;

Τι ώρα είναι;

Δεν ήρθαν ακόμη,

έτσι δεν είναι;

Μόνο να κοιμηθώ. Παρακάλα να κοιμηθώ.

Βοήθα με να γυρίσω λίγο και μετά φύγε.

Ένα κοράκι στο παράθυρο,

δεν λέει να φύγει,

δεν τρομάζει καθόλου.

Σκυλί! Να φύγεις από 'δω!

Μην αφήνεις το μωρό μόνο του. Κλαίει!

Δεν το ακούς που κλαίει;

Χιονίζει έξω.

Κλείσε το καλοριφέρ. Κλείσ' το σου λέω.

Μην μου λες ψέματα.

Μην λες ψέματα!

Τώρα έρχονται όλοι.

Έτσι γίνεται.

Ντύσου όμορφα

και βάλε άρωμα

και φτιάξε τα μαλλιά σου. Τι τσάντα να πάρω;

Και να φανταστείς

δεν πλήρωσα γι' αυτή την παράσταση.

Αλλά μην το πεις σε κανέναν.

Ήρθαν όμως.

Όλοι έρχονται στο τέλος.

Λουλούδια.

Φιλιά.

Χαμόγελα.

Κλείσε τα φώτα

τράβα την κουρτίνα

και ο τελευταίος

να κλείσει την πόρτα.