"Κλέφτικο"

Είδα τις καλύτερες γενιές του μυαλού μου

διαλυμένες απ' τη φαιδρότερη Λογική

υστερικές, γυμνές και χρεωμένες

να σέρνονται σε βαλκάνιους δρόμους την αυγή

γυρεύοντας

τρόπους για να πληρωθεί μια αναγκαία δόση,

ρεμπέτες-άγγελοι που τσάκισαν τη ράχη τους

μεταφέροντας πίτσες,

φιλέτα ροφού σβησμένα σε σαμιώτικο,

έπιπλα "κάν' το μόνος σου" και είδη υγιεινής,

που φτωχοί στήθηκαν καπνίζοντας μπροστά από

υπερφυσικές οθόνες

μ' έναν τρόμο παράλυτο για τα βιογραφικά τους,

που βρήκαν την κόμισσα Seroxat να σέρνεται

ξημερώματα στην Ηπείρου

συντροφιά με τον βαρόνο Tavor και τη μακρινή

εξαδέλφη του

αναιμική δεσποινίδα του ιδιωτικού παροράματος

Xanax,

[...]

που προδόθηκαν από αγνά λαϊκά φουστανάκια,

στιχατζήδες της εργατιάς, μεσούλες γυμνές

έντεχνων γλυκών του κουταλιού με το δίσκο,

μεσάζοντες, λογοκριτές, λαμέ βραδιές για

νεολαίες ποιμενικές, νοικοκυριά, εξοχικά,

κλέφτικα, ενοχικά, εύγλωττα

γιλεκάκια, Πρέβεζες, χρεολύσια, λάμιες,

εικονοστάσια, φτηνό Johnny Red της

Καλλιθέας για αυτοτύφλωση, free press,

πρωτοχρονιές σε γέφυρες γοτθικές,

κατσαδιασμένοι απ' την αφή κι αμπαρωμένοι σ'

αγκαλιές δίχως χέρια

που φόρεσαν γραβάτες φανταχτερές μες στα

δικά τους αμοργιανά καλοκαίρια

και κρεμάστηκαν απ' αυτές και κανένας δεν

νοιάστηκε,

που πολέμησαν το ποσοστιαίο κτήνος,

το κτήνος της αδήλωτης καταστολής

το κτήνος των ποδοπατημένων ψιθύρων

κι απέμειναν τρελοί στην άκρη του δρόμου

ψελλίζοντας μιαν απτάλικη, στερητική προσευχή,

με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της Ζωής

ξεβρασμένη από τα ίδια τους τα κορμιά,

τροφή καλή

για δέκα εκατομμύρια Πιόνια.